این مراسم یک‌شنبه 16 اسد 1401 مصادف با تاسوعای حسینی با میزبانی شورای دانشجویی و آمریت دعوت، ارشاد و فرهنگ اسلامی برگزار شد. در این برنامه مراسم ختم قرآن، سخنرانی و پذیرایی از عزاداران حسینی شامل بودند. استاد رمضانی علی رحیمی، عضو هیأت علمی دانشگاه خاتم‌النبیین واقعات روز عاشورا در دو مقطع تاریخی به بررسی گرفته پیرامون عزاداری و عدم بدعت بودن آن به ایراد سخن پرداخت.
آقای رحیمی با استناد به روایات برای عاشورا دو چهره‌ی ترسیم کرد. به گفته‌ی آقای رحیمی چهره‌ی نخست عاشورا مربوط به حوادثی است که در روز عاشورا و قبل از قیام امام حسین اتفاق افتاده است. از این جهت این روز برای مسلمانان به‌عنوان روز شادمانی و نشاط محترم بود و مسلمانان روز عاشورا را به دلایل این حوادث قبل از وجوب روزه‌ی ماه رمضان، به تبعیت از پیامبر گرامی اسلام روزه می‌گرفتند. بر اساس اظهارات استاد رحیمی پس از وجوب روزه‌ی ماه مبارک رمضان پیامبر روزه گرفتن روز عاشورا را ترک کرد.
آقای رحیمی در ادامه‌ی سخنانش چهره‌ی دوم عاشورا را پس از قیام امام حسین به تحلیل و بررسی گرفته اظهار داشت که بر اساس روایات منابع مورد و مورد توافق روز عاشورا پس از قیام امام حسین روز شادمانی و نشاط نیست و از باب مودت و اظهار محبت به اهلبیت باید مسلمانان سوگوار باشند. بر اساس اظهارات استاد رحیمی، حکومت بنی‌امیه به‌منظور پوشاندن واقعه‌ی کربلا، باردیگر اعمال قبل از قیام امام حسین در روز عاشورا را احیا و برجسته‌نمایی کردند. از این جهت برخی مسلمانان هنوز هم آن روز را روز شادمانی و نشاط دانسته روزه می‌گیرند.
آقای رحیمی در سخنان پایانی‌اش موضوع بدعت نبودن سوگواری و عزاداری را به بررسی گرفته با استناد به روایات کتب معتبر و مورد اتفاق شیعه و سنی و رویدادهای تاریخی صدر اسلام و غزوات پیامبر اسلام آن را به‌عنوان یک عمل مجاز ارزیابی کرد. به گفته‌ی آقای رحیمی شخص پیامبر نیز در شهادت برخی از یاران مراسم سوگواری برپا کردند. سوگواری پیامبر در شهادت حمزه سیدالشهدا و شهادت جعفر طیار را از عمده‌ترین موارد سوگواری در زمان حیات پیامبر عنوان کرد در شعری منتسب به امام شافعی عزاداری را یک فرض عنوان کرد.
کدگزارش: 103-15-05-1401
